ปัญหาชีวิต

[Raksngbs]

จากที่เล่า ชีวิต จขกท ก็อย่างกับเด็กในรุ่นเดียวกันนะคะ ไม่รู้ว่าในตอนนี้อายุเยอะแค่ไหน แม้กระนั้นก็น่าจะยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนแรก วัยนี้ จะต่างจากชีวิตในวัยเด็กและทารก รวมทั้งยิ่งในปัจจุบัน การช่วยเหลือเกื้อกูลดูแลตัวเองได้ จะต้องทำได้เร็วขึ้น ที่เขียนนี้ เขียนเพื่อบอก จขกท ว่า แม่มีเหตุผลที่จำเป็นต้องไปเฝ้าคุณตา เชื่อว่าในใจแม่ ก็ลำบากที่จะเลือก แต่ระหว่างพ่อของท่านกับลูก คือ จขกท ปัจจุบันนี้ ผู้ที่ปรารถนาแม่ที่สุด ด้วยเหตุว่าป่วยเป็นตา แม้ จขกท รักแม่และก็ตา และก็เบาๆคิดให้ดี ทบทวนประเด็นนี้ใหม่ ความรู้สึกว่าถูกแม่ทอดทิ้งไป จะค่อยๆหายไป เพราะความรู้ความเข้าใจใหม่เข้ามาแทนที่

คนในวัยนี้ มักยังติดกับความคุ้นเคยที่กำลังจะได้รับการกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดู เหมือนวัยเด็ก และคิดจากมุมสิ่งที่มีความต้องการของตนยิ่งใหญ่ ถ้าหัดคิดในมุมของผู้อื่นบ้าง หลายๆเรื่องที่รู้สึกว่าตนเป็นผู้ถูกทำให้เศร้าใจ ไร้คนดูแล ฯลฯ จะหายไป จะเริ่มเข้าใจว่าไม่ใช่ตัวเองเพียงแค่นั้น ที่ต้องดิ้นรนกับหลายๆเรื่อง หลายๆอย่างๆแต่ว่าผู้ใหญ่รอบตัว รวมทั้งทุกคน ต่างก็มีธุระ มีภารกิจ และชีวิตส่วนตัวของพวกเขาเอง และสิ่งที่พวกเขาทำให้นั้น เชื่อเถอะนะคะว่า พวกเขาทำดีที่สุดเท่าที่จะทำเป็นแล้ว หน้าที่ของ จขกท ก็คือปฏิบัติภารกิจของตนให้ยอดเยี่ยม ทั้งนี้ ต้องเข้าใจเพราะว่า เมื่อวัยเพิ่มขึ้น หน้าที่และบทบาททั้งหลายก็จะมากขึ้นด้วย หลายกรณี มันเพิ่มเนื่องจากถูกสั่ง ถูกบอก แต่อีกมาก ที่คนเราจำต้องรู้ด้วยตัวเอง

จากที่เล่า จขกท ไม่ได้ปราศจากความเชื่อมั่นในตัวเอง แล้วก็ขี้อายเท่าที่คิด สิ่งนี้ มองเห็นได้จากการที่ถูกบูลลี่ แม้กระนั้นไม่สนใจ กระทั่งพวกเขาเลิกไป คนไม่มีความเชื่อมั่นตนเอง ทำแบบนี้มิได้หรอกนะคะ แล้วก็นี้เป็นกระบวนการจัดการกับการเช็ดกบูลลี่ที่ดีมากๆวิธีหนึ่งอย่างยิ่งจริงๆ ไม่มากมายก็น้อย การบูลลี่ กับการหยอกล้อในหมู่เพื่อนมีเนื้อหาและเจตนาไม่เหมือนกัน บูลลี่นั้น เจตนาคือตั้งอกตั้งใจทำให้เศร้าใจ เสียความมั่นใจและความเชื่อมั่น รวมทั้งทำร้ายจิตใจ แม้กระนั้นเย้าแหย่ เจตนาต่างออกไป เป็นการเล่นสนุก และก็หวังให้เพื่อนฝูงสนุกด้วย ในหลายกรณี สิ่งกำเนิด ไม่ใช่บูลลี่ แล้วก็ตามหลักแล้ว เมื่อสหาย มนุษย์เราก็จะต้องรู้ว่าเพื่อน ไม่ใช่เป็นจริงเป็นจังไปเสียหมด เขียนหัวข้อนี้ ถ้าจะมีคุณประโยชน์ต่อผู้ที่อาจผ่านเข้ามาอ่านด้วยค่ะ

กับแม่นั้น ช่องว่างเกิดขึ้นเพราะเหตุว่าการสื่อสารกันน้อยเกินไป และก็หรือติดต่อไม่ผ่าน ส่วนหนึ่งบางทีอาจเนื่องจากแม่ไม่ว่างแล้วก็ความชำนาญที่จะรับฟัง จขกท อย่างตั้งใจ และก็ในขณะเดียวกัน จขกท เองก็อาจไม่ยอมติดต่อสื่อสาร และหรือยังไม่อาจจะหาวิธีติดต่อกับแม่เพื่อให้แม่รู้จักรวมทั้งเข้าใจตนเองที่เป็นอยู่ได้ หากไม่ติดต่อให้ดี การที่แม่จะรู้ว่าลูกอยากอะไร คิดอะไรอยู่ เป็นอะไรและทำอะไรอยู่ ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องการอะไร ต้องบอก ไม่ว่ากับแม่รวมทั้งหรือกับทุกคน อย่ารอให้บุคคลอื่นจำเป็นต้องอ่านใจรวมทั้งความอยากได้ของตนเองจ้ะ

ส่วนครูนั้น จะว่าไปแล้ว คุณครูไม่น่ากล่าวอย่างนั้น แม้กระนั้นบางทีอาจเนื่องจากว่าคำตอบของ จขกท อาจมีส่วนทำให้อาจารย์กล่าวเช่นนั้น และก็นี้คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตคนเราเสมอๆนั้นเป็น เป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์เราจะเจอกับคนที่กล่าวดีปฏิบัติดีกับพวกเราไปเสียทั้งผอง ในหลายๆครั้ง เป็นเพราะนิสัยแล้วก็ความคุ้นเคยของพวกเขา แม้กระนั้นอีกไม่น้อย ที่ตัวเราเองก็มีส่วนทำให้บุคคลอื่นทำกับเราเช่นนั้น ที่สำคัญคือ ไม่เก็บเหตุการณ์พวกนั้น มาไว้ภายในหัวใจ เนื่องจากว่าตามความจริง มันจบลงแล้ว แล้วก็การเก็บเอาไว้ในในใจทำให้หัวใจหมองหมองเสียเปล่าๆสิ่งที่อาจเก็บเป็นการศึกษารู้รวมทั้งบทเรียนจ้ะ ยิ่งกว่านั้น ปล่อยให้มันผ่านไป ถ้อยคำหรือประโยคพวกนี้ เจ็บเมื่อคิดตามคำ แต่แม้เข้าใจเรื่อง บริบท คนพูดแล้วก็ตนเองในในเวลานั้นๆไม่มีเหตุให้จะต้องเจ็บ จะต้องเศร้าใจ ถ้าแต่ว่าจำเป็นต้องเติบโตต่างหาก

ชีวิตมีสุขทุกข์ปะปน กำเนิดเป็นคน จะมีสุขภาพเกี่ยวกับจิตแข็งแรงได้ เลือกได้นะคะ ว่าจะสุขง่าย หรือทุกข์ง่าย เลือกให้สุขง่ายเถอะนะคะ

เป็นทรรศนะหนึ่งเท่านั้น มอบรักblogspottoday.weebly.com/] blogspottoday[/url]