สิ่งที่แม่โป้ปดมดเท็จพวกเราเสมอมา (แล้วคุณจะรักแม่มากยิ่งขึ้น)

[luktan1479]

พอขาดเงิน คนแรกที่คิดถึงเป็นพ่อแล้วก็แม่

แม้กระนั้นเมื่อมีเงินคนแรกที่คิดถึง คือ แฟนและเพื่อน

ทีแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ตอนที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมเกิดในครอบครัวที่ย ากจนถึง หลายคราว

ที่ไม่มีอาหารเพียงพอสำหรับทุกคนเวลากินข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม และกล่าวว่า"ทานเป็นจำนวนมากนะลูก แม่หิวมากแค่ไหน" ครั้งแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับของกินที่เป็นประโยชน์ ต่อสภาพทางด้านร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมถูกใจรับประทานมากมาย เวลาที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งข้างๆผมแทะเล็มรับประทาน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกตื้นตันใจทุกครั้งที่ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่แม่ปฎิเสธตลอด แม่พูดว่า "ลูกรับประทานเหอะ แม่ไม่ค่อยชอบกินเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหารายได้มาให้ผมเรียน

รวมทั้งค่าใช้สอยทั้งหมดทุกอย่างในบ้าน บางครั้งบางคราวผมตื่นขึ้นมากมายลางมืดค่ำ

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งดำเนินการอยู่ มีเพียงแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับผม..นอนเถอะนะครับมันดึกมากแล้ว" ผมบอกกับแม่

และแม่ยิ้มและก็กล่าวกับผมว่า"ลูกนอนเหอะ แม่ยังไม่อยากนอน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนเคย

ครั้งลำดับที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นกำลังหัวใจให้ผม แม่นั่งคอยผมท่ามกลางแสงแดดจ้า

ของเที่ยงวันอยู่นานพอเหมาะพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


คุณแม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้เตรียมมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แม้กระนั้นความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกเปียกแฉะไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่รวมทั้งบอกให้แม่ดื่มด้วยกัน

แม้กระนั้นแม่บอกว่า "ดื่มเถิดลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

รวมทั้งหลังจากที่พ่อผมเสี ย ชีวิตด้วยเหตุว่าโ ร ค ร้ าย ม่าม้าของผมต้องแบกภาระ

รายจ่ายทั้งสิ้นคนเดียว ครอบครัวของพวกเราดำเนินไปอย่างลำบากเพิ่มมากขึ้น


ไม่มีวันไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่เห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางคนก็ชี้แนะให้แม่สมรสใหม่แต่ แม่ก็ไม่ยอมรับตลอดพร้อมด้วยกล่าวว่า

"ฉันไม่ต้องการความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้เรียนจบแล้วแล้วก็ได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แต่แม่ดูเหมือนจะไม่อยาก

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยยอมรับเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่คืนมาให้ผมด้วย แม่กล่าวว่า "แม่มีเงินพอใช้อยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการผลักดัน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าชั้นเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมสำเร็จการศึกษาก็ทำงานต่อเลย ด้วยค่าตอบแทนรายเดือนที่สูงลิ่ว

และผมตั้งใจจะพาแม่มาดำเนินชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แต่แม่ผมท่านไม่ได้อยาก ไม่ก่อกวนผม แม่ พูดกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะสมกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก อย่างเดิม

รวมทั้งครั้งที่แปด

พอเพียงแม่แก่ตัวลง ก็จะต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลด้วยเหตุว่าโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ในทันที

แม่นอนอปิ้งเหน็ดเหนื่อยภายหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่มองแก่ลงไปมากเลย แม่มองดูผมด้วยสายตาที่ชี้ได้ว่าคุณรัก

และมุ่งหมายจะได้พบผมสูงที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมบางมาก และดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่สุดที่รักของผมไปๆมาๆก รวมทั้งผมมองดูแม่ด้วยน้ำตาอาบหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บจิตใจ เพราะว่าการได้มองเห็นคุณแม่ที่รักอยู่ในภาวะนี้

แม่ได้มองหน้าผมแล้วก็กล่าวกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้เรื่องสึกเจ็ บอะไรเลย"

และเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วหลังจากที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของเธอได้ปิดลงตลอดไป

ครอบครัวเป็นเรื่องสำคัญ ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่ให้ความสนใจ ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนที่จะสายไป
โกหก
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/