การที่พวกเราเจอกันเป็นเนื่องจากว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Cindy700]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาพบกันในช่วงเวลาหนึ่ง และหากหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากอาจจะจำต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากพบก็จำต้องพบ ไม่อย ากจากก็ต้องจาก นี่แหละหนา ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ด้วยเหตุนั้น การที่เราโดน ปฏิบัติ จากบุคคลอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันเป็นผลของกร ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนแผ่นดินโดยที่เราไม่รู้ตัว หรืออากาศ ถึงจะไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็เช่นกัน ทุกการกระทำนั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราทราบแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างแขน ร ม กับเขาต่อไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

พวกเราก็จะต้องหัดที่จะให้อภัย ปล่อยเขาออกมาจากดวงใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเรายกโทษพวกเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับกร ร ม ที่เขาทำ โดยที่พวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวอะไรก็แล้วแต่กับเขา

ราวกับคำที่ว่า "บุญคนไหน..มือ ร ม มัน"

ตามหลักคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านบอกไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนจะต้องมีที่ไปที่มา โน่นคือ ตัวแขน ร ม ที่นำพามา

แม้กระนั้นเมื่อพามาเจอะกันแล้ว ต่อไปเป็น พวกเราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันประพฤติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่พวกเรา

การพบเจอกันในขณะนี้ คือผลของมือ ร ม ในอดีตก่อนหน้าที่ผ่านมา

แต่ชีวิตจะเป็นยังไง ในอนาคต คือผลของกร ร ม ที่เราทำในวันนี้
เรื่องบังเอิญ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/