หัดเดินลำพังถ้าไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[dsmol19]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากเพียงแค่นั้น

ราว การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกมาจากมือมากมายแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมต้องรู้ถนอม เนื่องจาก เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของที่ล้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด รวมทั้งเศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกหดหู่ถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่เมื่อร้องจนสมใจแล้ว ก็จะต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความผูกพันมิได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร สหายหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักแค่ไหนด้วยเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ ก็เลยอย่ า ไปมุ่งมาดว่าจะมีใครดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าใครคนหนึ่งไม่มีคุณค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็ต้องฝึกฝนปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

ควรศึกษาที่จะชื่นชอบคนที่ความสามารถ และถ้าคุณรู้สึกว่าตัวเองสู้คนอื่นๆเขามิได้อย่ า

ได้น้อยใจ เนื่องจากคุณ ก็เป็นคนเดินดินเหมือนผู้อื่นทั่วๆไป

พ่อแม่เป็นคนที่รักและห่วงใยต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ไม่สงส ารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักที

ไม่มีอะไรดังเดิม

ด้วยเหตุว่าทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแปรไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอาแนวทางการเก่าๆมาขจัดปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจไม่ได้อยู่ร่วมกันตลอดเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อพร่ำ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากกว่าเดิม

วิถีทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่บุคคลอื่นไม่ได้พอใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เพราะว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จำเป็นต้องเ ดินเช่นกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึง

ที่หมาย อย่ า ให้คนใดกันแน่คนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งหมดทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา เกิดขึ้นจากการเกลียดที่จะอยู่เพียงลำพัง
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/